Marokko was was onze eerste intercontinentale reis die we maakten met Nena, toen 2,5. Een tikkie spannend want reizen met kinderen brengt toch een andere verantwoordelijkheid met zich mee. Daarbij was nummer twee op komst, waardoor je toch iets voorzichtiger bent. Gelukkig heeft die angst ons niet niet tegengehouden en kijken we vaak nog terug op een fantastische vakantie. In dit reisverslag vertel ik je meer over onze tijd in Marokko.
Warm welkom na slopende ochtendvlucht
De vliegtijden waren om te huilen en dus stonden we midden in de nacht op om af te reizen naar Marrakech. De reis verliep gelukkig prima en op het vliegveld stond onze chauffeur, geregeld door het riad, al klaar. Nena was goed reisziek en ik heb dan ook echt geen idee hoe lang we over het ritje hebben gedaan. We waren alleen maar als een malle bezig om Nena niet de taxi onder te laten spugen.
Voor de deur van het riad leek het totaal niet op de met zorg geselecteerde booking plaatjes. Maar na een paar smalle gangetjes staan we ineens in een prachtige binnentuin. Het ontvangst is warm en hartelijk. Onze kamer is fijn en het extra ledikantje voor Nena.staat al klaar. We geven ons even over aan onze vermoeidheid, doen een kort middagdutje en relaxen wat op het dakterras. Voorzien van nieuwe energie duiken we de stad in.
Rondhuppelen door het Bahia Paleis
We krijgen een kaart van onze host en gaan op pad. We genieten van het zonnetje, slenteren wat rond en besluiten paleis Bahia te bezoeken. Onderweg kijken we onze ogen uit naar het leven dat zich afspeelt op straat, alle oude brommertjes, de typische (afgeschreven) Mercedes taxi’s, torens van kruiden en alle sinaasappel- en bananenbomen.
Het paleis van Bahia maakt indruk. Het paleis is maar liefst 18 hectare groot en stamt uit de negentiende eeuw. De kamers zijn gedecoreerd met prachtig houtsnijwerk en de mooiste mozaïeken. Je kan hier uren ronddwalen door de verschillende kamers, pleinen en tuinen. Nena rent lekker rond en speelt bij de vele fonteinen.
We eten wat op het terras en slenteren nog wat verder door de stad. We kruisen het bekende Djemaa El Fna maar zijn te moe om ons echt nog onder te dompelen in deze hectiek. Voor vandaag is het mooi geweest en gaan op tijd terug zodat Nena weer even goed kan bijslapen.
El Badi, paardrijden en de nieuwe stad
Vol nieuwe plannen duiken we na een heerlijk ontbijtje opnieuw de stad in. We bezoeken het Palais el Badi dat in 1578 is gebouwd. Vroeger rijkelijk versierd met marmer en goud. Nu zijn het voornamelijk nog superdikke zandkleurige muren die verraden dat dit ooit een weelderig paleis was met grootse allure. Het maakt het niet minder spectaculair. Nena geniet van de verborgen trappetjes en leeft zich lekker uit met rondrennen en kiekeboe spelletjes.
Als vorsten door de stad met dikke ogen
Overal in de stad zie je toeristen in paardenkoetsen door de stad trekken. De aantrekkingskracht daarvan op kinderen is groot en al snel had ook Nena haar zinnen gezet op een tochtje met een koets. Van ons hoeft het niet zo maar het moet voor iedereen leuk zijn. Dus hop… ook wij laten ons als vorsten door de stad voeren. Al snel begint Matthias te niezen en zwellen zijn ogen op. Een vrij heftige allergische reactie die we niet aan zagen komen. We zitten de rit toch uit want we hebben geen zin om vanaf de andere kant van de stad terug te lopen.
Relaxen in de nieuwe stad
De middag gebruiken we om het nieuwe centrum te bekijken. Dit deel van de stad is een stuk ruimer opgezet en oogt veel moderner. We wandelen door het grote stadspark waar we ons verbazen over de prachtige bomen, planten en bloemen die we hier zien. Nena klimt op lage muurtjes en speelt lekker in de speeltuin.Vergelijken met het oude deel van de stad is het hier een oase van rust.
Met frisse energie naar Jardin Majorelle
Na opnieuw een heerlijk ontbijt en wat zwemplezier in het dompelbadje van het riad duiken we weer de hectiek van de stad in. We wandelen op ons gemak naar Jardin Majorelle en kopen onderweg nog wat vers fruit bij één van de vele marktkraampjes.
Jardin Majorelle is een prachtige botanische tuin die in 1920 is ontworpen door de Franse kunstenaar Jacques Majorelle. Later is het eigendom geworden van Yves Saint Laurent. En wat een prachtige plek is dit! De intense majorelleblauwe kleur die de muren siert in combinatie met de grootste cactussen, indrukwekkende Monstera’s en heel veel andere mooie planten zorgen ervoor dat ik me op de set van Avatar waan. We zoeken een bankje op, eten van ons fruit en genieten van alles wat we zien.
De middag gebruiken we om naar het busstation te wandelen. Over twee dagen willen we richting Agadir om daar nog een paar dagen aan het strand te relaxen. We kopen alvast kaartjes voor de bus die we willen zodat we zeker weten dat we mee kunnen.
Excursie naar de Ourika vallei
In de omgeving van Marrakech valt ook genoeg te zien en te beleven dus hebben we voor vandaag een excursie geboekt naar de Ourika vallei (de dag ervoor geregeld bij een lokaal bureau). De oorspronkelijk boeking hield in dat we met een bus naar de vallei gebracht werden waar we op eigen gelegenheid rond zouden wandelen. Als we er behoefte aan hadden konden we ter plaatse een wandelgids boeken om de watervallen te bezoeken. In de praktijk zag het er iets anders uit….
Commerciële vooraf niet aangekondigde stops
Een half uur later dan afgesproken (ze zijn in maar weinig landen zo punctueel als wij met de tijd) werden we opgehaald door een bus met nog wat andere deelnemers. We verruilden de stad voor dorre landschappen en maakten al snel de eerste (commerciële) stop. Vanaf een dakterras van een winkel aanschouwden we het uitzicht op het atlasgebergte, met aansluitend uitgebreid de tijd om souvenirs te kopen in de winkel. Kort daarop volgde de volgende niet aangekondigde stop, een boerderij waar op traditionele wijze argan olie werd gewonnen en verwerkt in cosmetisch olieen en lotions. Op zich leuk om te zien, maar erg commercieel opgezet.
Kamelenfoto’s en Berberdorp
Inmiddels al een uur of twee onderweg (het zou ongeveer een uur rijden zijn) stopte de bus opnieuw. Deze keer stond er een kamelenhouder langs de weg en voor een kleine bijdrage kon je met één van zijn dieren op de foto. Gelukkig waren er weinig geïnteresseerden en konden we snel weer verder. Voordat we uiteindelijk de vallei bereikten maakten we nog één stop. We kregen een rondleiding door een traditioneel berberdorp en bezochten een originele berberwoning. Ondanks dat geen van de stops bij het boeken waren aangekondigd was deze stop was wel echt een leuke toevoeging.
Klimmen en klauteren met peuter op je nek
Eenmaal in de vallei werd het pas echt interessant. Toen we de buggy uit het laadruim haalden liet de gids weten dat deze echt niet mee kon. Omdat wij in de veronderstelling waren dat we het gebied op eigen gelegenheid konden verkennen snapten we niet zo goed waarom niet. Veel tijd voor uitleg was er niet. Hij gebaarde dat we hem moesten volgen en voordat we het wisten waren we met de hele groep op weg naar één van de watervallen. De smalle paden veranderden al snel in rotsen en voor Nena was het niet meer te doen om te mee te lopen. De rotsblokken werden steeds groter waardoor het echt een klim werd waar je handen en voeten voor nodig hebt. Niet te doen met een tweejarige en eigenlijk af en toe een tikkie gevaarlijk. Hele eerlijk… als we dit van tevoren wisten hadden we dit niet gedaan. Aan de andere kant maken zulke onverwachte wendingen reizen juist ook leuk. Het was niet volgens de Europese veiligheidsstandaarden maar we hebben toch een leuke dag gehad. Dat het voor Nena intens was, was duidelijk. De terugweg, gelukkig nu zonder stops, heeft ze aan één stuk geslapen.
Met de bus naar de kust
Onze bus vertrekt het einde van de ochtend. We hebben dus voldoende tijd om onze spullen te pakken, te ontbijten en naar het busstation te wandelen. De bus, een moderne touringcar met airco, stond al klaar en vertrok op tijd. In ongeveer 3,5 uur rijden we door uitgestrekte landschappen naar de kust. We hadden verwacht dat het aan de kust iets koeler was, maar nee. We krijgen een ontzettende klap in ons gezicht bij het uitstappen uit de gekoelde bus. Het is ruim 38 graden en het zeewindje waar we op hadden gehoopt ontbreekt. We pakken een taxi naar ons appartement en duiken daar lekker het zwembad in.
Chillen, chillen en chillen
Agadir is een vrij grote maar gemoedelijke badplaats. Het strand is breed met een boulevard met leuke restaurantjes en terrasjes. In de buurt is verder niet zoveel te doen. We maken nog een uitstapje naar een burcht op een berg, bezoeken de vismarkt, maken een rondritje met het toeristentreintje en wandelen wat rond in de haven. Maar voornamelijk genieten we van het strand, zwembad en gezellige terrasjes. Het is een hele fijne afwisseling na een aantal dagen in de grote drukke stad en de tijd vliegt voorbij. Voordat we het weten zitten we in de taxi op weg naar het vliegveld en kijken we terug op een hele bijzondere vakantie en een land dat ons echt in de positieve zin heeft verrast.